Καλά το πρωί ήταν το αποκορύφωμα αλλά τώρα δεν με ενδιαφέρει αυτό... Γιατί να δίνουν τα παιδιά Γαλλικά και Αγγλικά στα 16 η και πιο μικρά; Ποιος είναι ο στόχος των γονιών δηλαδή; Εντάξει καταλαβαίνω ότι οι γονείς θέλουν να έχουν έξυπνα παιδιά και να έχουν κάτι για να λένε σε άλλους αλλά δεν καταλαβαίνουν ότι τα παιδιά πρέπει να έχουν το δικαίωμα να πουν και την γνώμη τους;
Ήρθε η μάνα μου μια μέρα και μου λέει:-Αναστασία θέλεις να συνεχίσεις τα Γαλλικά;
Μόνο με τον τρόπο που σε ρωτάει είναι σαν να σου λέει:
-Άντε κάνε και φέτος Γαλλικά να πάρεις το Α2 να τελειώνεις για την ώρα...
Τώρα όμως δεν μπορεί να έρθει στην θέση μου για να καταλάβει τι τραβάω. Γυρνάω σήμερα στο σπίτι και τι μου λέει;
-Σου ήρθε γράμμα!
Μέσα στην τρελή χαρά! Εγώ τώρα δηλαδή πως να αντιδράσω; Τι να της πω; Δεν είπα τίποτα, ασχέτως που έλεγα πολλά από μέσα μου, και πήγα να δω τι έλεγε το χαρτί...
Το ανοίγω και τι να δω.. Τα προφορικά μου πέφτουν την ίδια ημερομηνία με τους σχολικούς αγώνες πινκ πονκ... Τώρα είναι να μην εκνευριστεί κανείς;;
Το ξεπέρασα και δεν είπα τίποτα αλλά όταν η μέρα σου πάει τόσο χάλια επιμένει να πάει και χειρότερα...
Μετά από λίγο ακούω να χτυπάει το κινητό μου. Τρέχω για να το σηκώσω και ήταν η προπονήτριά μου και με πήρε τηλέφωνο για να με ενημερώσει ότι στις 9/12 έχουμε αγώνες και ότι πρέπει να είμαι εκεί για να μην μηδενιστεί η ομάδα... Προσπάθησα να τις εξηγήσω ότι δεν γίνεται να πάω και μου το έκλεισε στα μούτρα...
Όχι, δηλαδή κάποιος στην θέση μου θα είχε τσατιζόταν, θα γκρίνιαζε, θα χτυπούσε τοίχους ή πολύ απλά θα καθόταν σαν χάνος και θα σκεφτόταν όλα όσα του έχουν συμβεί εκείνη την ημέρα.
Ακολούθησα την τελευταία τακτική και καθόμουν και κοίταζα το υπερπέραν μέχρι που κατάλαβα πόσο χάλια μαθήτρια είμαι στα Γαλλικά ιδιαίτερα και ότι ή βαριέμαι ή είμαι τελικά τόσο άχρηστη όσο πιστεύουν οι άλλοι...
