Σήμερα...

Σήμερα... Από που να πρωταρχίσω;; Από το βράδυ ή το μεσημέρι; Είπα με μια φίλη μου να βρεθούμε γιατί δεν μπορούσαν τα άλλα κορίτσια και είδα κατά τις 5 σηκώθηκα για να ετοιμαστώ γιατί μέχρι να σηκώσω το ένα πόδι μου βρώμισε το άλλο. Ντύνομαι, πλένομαι, χτενίζομαι... έτοιμη να βγω Πάω να κατέβω και αναρωτιέμαι τι ξέχασα, λεφτά! Πάω στην μαμά μου, γιατί ξέρω τι ανοιχτός άνθρωπος είναι, αλλά επειδή είχα ήδη τσατιστεί με τον πατέρα, λέω άσε θα πάρω από αυτόν. Μπαίνω μέσα...
-Γεία σου μπαμπά, τι κάνεις, καλα?
-Καλά
-Θέλω 10 και ένα εισητήριο
-Τι και τα δύο;
-Καλά άμα θες δώσε μου μόνο 10€
-20 έχω. Δώσε μου 10.
Τρέχω και εγώ πηγαίνω στην μητέρα
-Έχεις 10€;
-Ψάξε στο πορτοφόλι, μου λέει
Κατεβαίνω κάτω πάω ψάχνω μόνο ένα πενηντάρικο βρήκα...
-Δεν έχεις, της λέω
Πάω στον πατέρα...
-Δεν έχει κανείς...
-Δεν θέλω να κυκλοφορείς με 20€
-Εδώ έχω με 250€ και τα 20 σε πείραξαν;
Τα είχα πάρει άγρια εκείνη την ώρα και πάω στο δωμάτιο και του φέρνω 10€ και λέει:
-Α! Είδες που τα βρήκες! Πού τα βρήκες;
-Σε ένα συρτάρι.
Πάω να φύγω και γυρνάω πίσω και αφήνω τα 20 και παίρνω τα 10. Εκείνη την στιγμή να ουρλιάζει και να λέει δεν τα θέλω έλα και πάρτα φέρε μου τα 10...Γυρνάω, επειδή είδα κ την ώρα που είχε περάσει και του αφήνω τα 10 και παίρνω τα 20. Θυμωμένη και ελάχιστα πιεσμένη από τον χρόνο βγαίνω από το σπίτι και η μαμά κάτι μου είπε, δεν πολύ θυμάμαι, και είπα:
-Μακάρι να με πατήσει αυτοκίνητο να ηρεμήσω δηλαδή.
Τι το είπα; Περνώ τον δρόμο στρίβω παίρνω και την επόμενη στροφή, πάω να περάσω απέναντι τον δρόμο και έρχεται ένας φορτσαριστός με 80...
Εκείνη την στιγμή όλοι λένε ότι βλέπουν την ζωή τους να ξανακυλά μπροστά τους αλλά εγώ δεν είδα τίποτα τέτοιο. Ξαφνικά αναπήδησα και το αυτοκίνητο σταμάτησε 10cm πιο μετά. Δεν ξέρω όλα ήταν τόσο αργά και κατάλαβα ότι έπρεπε να κουνηθώ. Τότε έδρασε το πινκ πονκ, τι κάνω 3 χρόνια εκεί;
Πάντως το μόνο που έχω να πω είναι αυτό: Μετράει η παλάμη μας το χρήμα, μια τυφλή θεά το χρήμα, όπως λέει και ένα τραγούδι...

Όλα σε εσένα (τραγούδι)

Όταν σε κοιτώ στα μάτια,
νοιώθω την ελπίδα μου,
να ζωντανεύει...
όταν μου χαμογελάς,
όλα γύρω μου αστράφτουν
ξαναζώ, απλά...


R: Τις ελπίδες μου, και όλα τα όνειρά μου
ξαναβρήκα μέσα στην αγκαλιά σου,
θα 'σαι συ ο ουρανός και η γη μου
το μονάκριβο φως στο σκοτάδι
που υπάρχει.

Όλα γύρω μου θλιμμένα,
κομματάκια ραγισμένα
και στην άκρη του γκρεμού εσύ...
Με τραβάς και με λυτρώνεις,
σαν το ψέμα με σκοτώνεις
όμως θα 'μαι πάντα δίπλα σου

R

Μονάκριβο αστέρι,
σαν άγγελος στην πόλη,
που το ψέμα τον σκοτώνει.
Θα 'μαι πάντα δίπλα σου,
στις κρύες νύχτες σου,
να σου κρατώ το χέρι.

R

Αφιερωμένο,

στον Dj Alex

Just a piece of dream

I look in the mirror and see someone else
without you,
I'm something else.
I'm trying to find you in our place
but you are,
out of the ways.

R: And
I'll walk away (without you)
I'll try to live (away from you)
And all the things we lived together
are now...
just a piece of dream

I'm going out with all my friends
and you are,
with all your girls.
You're trying to come back to me
but I want,
to be free.

R: And
I'll walk away (without you)
I'll try to live (away from you)
And all the things we lived together
are now...
Just a piece of dream

I'm dreaming of you (song)

I miss you,
when the leaves are falling down.
I want to steal you,
as the clouds are moving slow.
Just look me,
as the sun falls slowly down.
Com and hug me,
as the air moves slowly around.

R: When my dreams are coming to my life.
When th' impossible is nothing by me
and whenn the winter has hot air...
I'm dreaming of you

When I'm walking,
I see people all around.
And I'm asking,
if anyone knows you.
I keep walking,
until I find someone new.
Wandering why,
I can't still see you.

R: When my dreams are coming to my life.
When th' impossible is nothing by me
and the winter has hot air...
I'm dreaming of you

My truth love (song)

When I saw you standing there
and I knew that you where there,
you where there waiting for me
So I tried to come and hug you
Just to say ''helo I like you''
you dissapeared
without a kiss


When I met you
When you met me
When I find you
When you hug me
Then I saw the truth love
coming to me


And as the years passing slowly
I saw you getting away
far away
of my heart

When I loved you
Then you loved me
When I needed you
Then you needed me
But that was long ago
and now,
the truth love's far away

Και όμως υπάρχει και το υπέροχο αλλά...

Παρά όλες τις δυσκολίες που είχα αυτήν την εβδομάδα, η ημέρα είναι τέλεια! Πρώτη φορά νοιώθω τόσο χαρούμενη από χτες το βράδυ... Τελείωσα με όλες τις εξετάσεις για το 2007 και πιστέψτε με ήταν πάρα πολλές. Ιδιαίτερα αυτήν την εβδομάδα άσχετος που έδινα Γαλλικά και έγραψα Ωριαίο στην Γεωμετρία και 2ωρο, παρακαλώ, στα Αρχαία πιστεύω πως ξεκουράστηκα αρκετά γιατί δεν διάβασα πουθενά εκτός στα Αρχαία και στα Γαλλικά την ημέρα που έδινα. Είναι πολύ ωραία να νιώθεις πως σου έφυγε ένα μεγάλο βάρος και να ξέρεις πως τα κατάφερες μόνη σου. Τώρα περιμένω τα αποτελέσματα θετικά ή αρνητικά για να συνεχίσω... Το καλύτερο όμως είναι όταν ξαφνικά όλα αλλάζουν. Εκεί που φοβάσαι τι θα γίνει αργότερα όλα αλλάζουν και γίνονται πιο ξεκάθαρα και φανερά. Όμως ποτέ δεν παύεις να φοβάσαι για όλα όσα γίνονται γύρω σου γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί να σου τύχει το πιο απρόοπτο συμβάν ενώ πιστεύεις πως αυτό δεν θα γινόταν ποτέ. Και φυσικά δεν μιλάω για ευχάριστα γεγονότα γιατί ο κόσμος που ζούμε τώρα έχει γίνει τόσο απάνθρωπος και απόμακρος και έχει σκλαβωθεί κλεισμένος στον εαυτό του.
Τελικά σε αυτή τη χώρα έχει επιβιώσει το δίκαιο, οι άνθρωποι να βοηθιούνται μεταξύ τους; Και όμως τέτοια πράγματα στην μικρή μας Ελλάδα είναι φανταστικά όπως η Barbie στην Fairytopia. Το δίκαιο έχει εξαφανιστεί και πάνω του υπάρχουν τα λεφτά. Ο ένας αντί να βοηθάει τον άλλον προσπαθεί να του βγάλει το μάτι χωρίς έλεος και φόβο. Τελικά τι πρέπει να πιστέψω ως ένα 15χρονο κορίτσι;

Γιατί δεν ενδιαφέρεται κανείς τώρα πια???

Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται για το περιβάλλον; Δηλαδή πόσες διαφημίσεις πρέπει να βάλει η Greenpeace για να αφυπνίσει το κοινό; Θυμάμαι μια διαφήμιση που είχε παιχτεί αρκετές φορές το καλοκαίρι. Ήταν με ένα παιδάκι που σε αγριοκοίταζε και ήταν έτοιμος να σε πλακώσει στο ξύλο επειδή ο πλανήτης υπερθερμαίνεται
Εντάξει καταλαβαίνω πως σου έρχεται να τον αφανίσεις αλλά και για να του την σπάσεις περισσότερο να κυκλοφορείς με ένα SUV σε όλη την Σαουδική Αραβία. Και στην τελική όταν σου περάσει όλη η τσατίλα σκέφτεσαι ότι εσύ έχεις ζήσει όλα τα καλά (την φύση, τα δέντρα κτλ) και τι σε ενδιαφέρει τι λέει το μικρό στην τηλεόραση. Στην τελική μη σώσει και τα έχει.
Όμως δεν είναι έτσι. Το εξαγριωμένο ύφος αυτού του παιδιού, θέλει να δείξει ότι πρέπει να δραστηριοποιηθούμε και γρήγορα μάλιστα. Άμα αφήσουμε την γη μας απροστάτευτη χωρίς να την αγαπήσουμε και να την φυλάξουμε σαν κάτι πολύτιμο τότε θα χαθεί μέσα από τα χέρια μας, και αυτό θα φέρει ως αποτέλεσμα να χαθούμε και εμείς. ΄
Οι πάγοι λιώνουν, η θερμοκρασία ανεβαίνει, η τρύπα του όζοντος μεγαλώνει και τι κάνουμε εμείς...; Ίσα ίσα, βοηθάμε σε όλη αυτή την καταστροφή. Καθόμαστε άνετοι στις πολυθρόνες μας και στους καναπέδες χωρίς να κουνήσουμε ούτε το μικρό μας δαχτυλάκι. Πετάμε τα σκουπίδια όπου βρούμε χωρίς να ενδιαφερόμαστε, καταναλώνουμε ασταμάτητα νερό και ρεύμα και το πιο σημαντικό ρυπαίνουμαι το περιβάλλον με τα καυσαέρια. Και αυτό γιατί; Γιατί από την στιγμή που είμαστε υγιείς, έχουμε μια οικογένεια που νοιάζεται για εμάς και την εργασία μας (που και να καταστρέφει το περιβάλλον δεν ενδιαφερόμαστε γιατί παίρνουμε έναν ικανοποιητικό μισθό), τότε γιατί να ενδιαφερθούμε τι γίνεται έξω από το σπίτι μας; Όμως ξέχασα το κυριότερο να αναφέρω! Είμαστε άβουλα όντα που μας παρασύρει το πλήθος και ότι πουν οι περισσότεροι, επειδή έχουμε μειωμένη κρίση, μας παρασύρει το πλήθος έτσι όπως παρασύρει ο καταρράχτης ένα μικρό και αβοήθητο παιδί.
Ελπίζω μετά από όλα να έχετε ταρακουνηθεί έστω και λίγο και να δείξετε το ενδιαφέρον σας για όλα όσα γίνονται γύρω σας. Γιατί αν προσπαθήσετε εσείς θα προσπαθήσουν και άλλοι και όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα προσπαθούν για το καλό του κόσμου.

JOIN

THE ENERGY

REVOLYTION

GREENPEACE

Τελικά δεν είμαι η μόνη...

Ξέρω όσο περίεργο και αν ακουστεί έχω πολλές έννοιες... Την Τρίτη γράφω ωριαίο σε ένα μάθημα που παρακολουθώ ελάχιστα. Την Ευκλείδια Γεωμετρία. Την Τετάρτι δινω εξετάσεις στα Γαλλικά. Την Παρασκευή γράφω δύορο, παρακαλώ, στα Αρχαία. Εντάξει είναι ένα μάθημα που έχω ξεσκιστεί να προσέχω και να συμμετέχω αλλά φαινεται ότι και εκεί δεν θα κάνω τίποτα. Το Σάββατο, μιας που έχω μια χαλαρή και ξάγνιαστη εβδομάδα, Η προπονίτριά μου με φώναξε να πάρω μέρος σε αγώνες. Ούτε να πω πως μου το είπε σήμερα ούτε από τον τρόπο που μου το είπε... Ξέρει πως έχω κάνει υπεραρκετές θυσίες για την ομάδα και όπως μου το είπε κ η ίδια, αν μπορούσα θα έστηνα κ αντίσκοινο γύρω από τα τραπέζια. Και για να ολοκληρωθεί το όλο πράγμα την Κυριακή δίνω γραπτά Γαλλικά...
Σε μια στιγμή σήμερα νόμιζα ότι ζούσα σε ένα όνειρα και ήταν καιρός να ξυπνίσω, αλλά όχι. Ήταν η πραγματικότητα, δστυχώς, που έπρεπε να αποδεκτώ. Είχα απελπιστεί, κάθισα και διάβασα Αρχαία που τα καταλαβαίνω αλλά δεν μπορώ να τα μάθω όλα αυτά απ'έξω... Ούτε Γαλλικά ούτε Ευλείδια Γεωμετρία... Είναι όλα τόσο μαζεμένα.
Μα όταν μπήκα στο MSN και όλα άλλαξαν... Γύρω μου κατάλαβα πως και άλλοι υπάρχουν που πονούσαν τόσο πολύ όσο εγώ και ίσως ήταν και ποιό δυστήχισμένοι από εμένα. Αυτό με ταρακούνησε αρκετά γιατί τότε κατάλαβα πόσο ψυχρή και από μακρη ήμουν με όλους όσους προσπαθούσανν να μου μιλήσουν και εγώ δεν τους έδινα καθόλου σημασία. Κατάλαβα πως μπορεί και αν φαίνεται να περνάω την πιο δίσκολη εβδομάδα αλλά άλλοι περνάν χειρότερη εβδομάδα ή ακόμα και μήνα...

Ποιήματα

Όταν είσαι μόνος
και σου μένει ο πόνος,
δεν ξέρεις τι να νοιώσεις
ή πως να το πεις,
αν και έχεις φίλους
νιώθεις σαν εκείνους
που είναι στο κενό


Κοίτα τα αστέρια
μες τα δυο σου χέρια,
φέγγουν στο γιαλό
Είναι η μέρα ζάλη
κράτα με και πάλι
και πάμε στο χορό

Poem-In history

I'm now here in the class
don't know what year, missing my laughs.
They're reading history,
such a borring lesson.
But I'm writting to a little person
Don't know what to say,
don't know what to do
so...
let my thoughts bring me to you

Μια μέρα γεμάτο σκέψεις

Καλά το πρωί ήταν το αποκορύφωμα αλλά τώρα δεν με ενδιαφέρει αυτό... Γιατί να δίνουν τα παιδιά Γαλλικά και Αγγλικά στα 16 η και πιο μικρά; Ποιος είναι ο στόχος των γονιών δηλαδή; Εντάξει καταλαβαίνω ότι οι γονείς θέλουν να έχουν έξυπνα παιδιά και να έχουν κάτι για να λένε σε άλλους αλλά δεν καταλαβαίνουν ότι τα παιδιά πρέπει να έχουν το δικαίωμα να πουν και την γνώμη τους;

Ήρθε η μάνα μου μια μέρα και μου λέει:
-Αναστασία θέλεις να συνεχίσεις τα Γαλλικά;
Μόνο με τον τρόπο που σε ρωτάει είναι σαν να σου λέει:
-Άντε κάνε και φέτος Γαλλικά να πάρεις το Α2 να τελειώνεις για την ώρα...
Τώρα όμως δεν μπορεί να έρθει στην θέση μου για να καταλάβει τι τραβάω. Γυρνάω σήμερα στο σπίτι και τι μου λέει;
-Σου ήρθε γράμμα!
Μέσα στην τρελή χαρά! Εγώ τώρα δηλαδή πως να αντιδράσω; Τι να της πω; Δεν είπα τίποτα, ασχέτως που έλεγα πολλά από μέσα μου, και πήγα να δω τι έλεγε το χαρτί...
Το ανοίγω και τι να δω.. Τα προφορικά μου πέφτουν την ίδια ημερομηνία με τους σχολικούς αγώνες πινκ πονκ... Τώρα είναι να μην εκνευριστεί κανείς;;
Το ξεπέρασα και δεν είπα τίποτα αλλά όταν η μέρα σου πάει τόσο χάλια επιμένει να πάει και χειρότερα...
Μετά από λίγο ακούω να χτυπάει το κινητό μου. Τρέχω για να το σηκώσω και ήταν η προπονήτριά μου και με πήρε τηλέφωνο για να με ενημερώσει ότι στις 9/12 έχουμε αγώνες και ότι πρέπει να είμαι εκεί για να μην μηδενιστεί η ομάδα... Προσπάθησα να τις εξηγήσω ότι δεν γίνεται να πάω και μου το έκλεισε στα μούτρα...
Όχι, δηλαδή κάποιος στην θέση μου θα είχε τσατιζόταν, θα γκρίνιαζε, θα χτυπούσε τοίχους ή πολύ απλά θα καθόταν σαν χάνος και θα σκεφτόταν όλα όσα του έχουν συμβεί εκείνη την ημέρα.
Ακολούθησα την τελευταία τακτική και καθόμουν και κοίταζα το υπερπέραν μέχρι που κατάλαβα πόσο χάλια μαθήτρια είμαι στα Γαλλικά ιδιαίτερα και ότι ή βαριέμαι ή είμαι τελικά τόσο άχρηστη όσο πιστεύουν οι άλλοι...

Πρώτη φορά...

Ο καθηγητής της Έκθεσης μου, μου μίλησε για το Blogger και μέσα στον ενθουσιασμό, που δεν φάνηκε, έκανα και εγώ ένα... Έχω τόσα πολλά να πω που δεν ξέρω από που να αρχίσω... Ας αρχίσω από τα βασικά. Με λένε Αναστασία και είμαι 16 χρονών. Τώρα καταλαβαίνω τα παιδιά στο Λύκειο που τόσο καιρό πίστευα πως περνούσαν την ώρα τους τόσο καλά όσο και στο γυμνάσιο! Μου αρέσει αρκετά η μουσική και όταν θέλω να ξεφύγω εντελώς κάθομαι κάπου ήσυχα και ακούω διάφορα είδη. Το αγαπημένο μου χόμπι είναι το πινκ-πονκ που θα μιλήσω πολύ για αυτό φέτος. Τώρα το έχω σταματήσει γιατί έπαθα θλάση και άρχισα τις φυσιοθεραπείες και ο γιατρός μου απαγόρευσε τα ΠΑΝΤΑ! Τα υπόλοιπα αύριο γιατί φωνάζουν οι δικοί μου... ;-)