Τελικά δεν είμαι η μόνη...

Ξέρω όσο περίεργο και αν ακουστεί έχω πολλές έννοιες... Την Τρίτη γράφω ωριαίο σε ένα μάθημα που παρακολουθώ ελάχιστα. Την Ευκλείδια Γεωμετρία. Την Τετάρτι δινω εξετάσεις στα Γαλλικά. Την Παρασκευή γράφω δύορο, παρακαλώ, στα Αρχαία. Εντάξει είναι ένα μάθημα που έχω ξεσκιστεί να προσέχω και να συμμετέχω αλλά φαινεται ότι και εκεί δεν θα κάνω τίποτα. Το Σάββατο, μιας που έχω μια χαλαρή και ξάγνιαστη εβδομάδα, Η προπονίτριά μου με φώναξε να πάρω μέρος σε αγώνες. Ούτε να πω πως μου το είπε σήμερα ούτε από τον τρόπο που μου το είπε... Ξέρει πως έχω κάνει υπεραρκετές θυσίες για την ομάδα και όπως μου το είπε κ η ίδια, αν μπορούσα θα έστηνα κ αντίσκοινο γύρω από τα τραπέζια. Και για να ολοκληρωθεί το όλο πράγμα την Κυριακή δίνω γραπτά Γαλλικά...
Σε μια στιγμή σήμερα νόμιζα ότι ζούσα σε ένα όνειρα και ήταν καιρός να ξυπνίσω, αλλά όχι. Ήταν η πραγματικότητα, δστυχώς, που έπρεπε να αποδεκτώ. Είχα απελπιστεί, κάθισα και διάβασα Αρχαία που τα καταλαβαίνω αλλά δεν μπορώ να τα μάθω όλα αυτά απ'έξω... Ούτε Γαλλικά ούτε Ευλείδια Γεωμετρία... Είναι όλα τόσο μαζεμένα.
Μα όταν μπήκα στο MSN και όλα άλλαξαν... Γύρω μου κατάλαβα πως και άλλοι υπάρχουν που πονούσαν τόσο πολύ όσο εγώ και ίσως ήταν και ποιό δυστήχισμένοι από εμένα. Αυτό με ταρακούνησε αρκετά γιατί τότε κατάλαβα πόσο ψυχρή και από μακρη ήμουν με όλους όσους προσπαθούσανν να μου μιλήσουν και εγώ δεν τους έδινα καθόλου σημασία. Κατάλαβα πως μπορεί και αν φαίνεται να περνάω την πιο δίσκολη εβδομάδα αλλά άλλοι περνάν χειρότερη εβδομάδα ή ακόμα και μήνα...