Όταν είσαι μόνος
και σου μένει ο πόνος,
δεν ξέρεις τι να νοιώσεις
ή πως να το πεις,
αν και έχεις φίλους
νιώθεις σαν εκείνους
που είναι στο κενό
Κοίτα τα αστέρια
μες τα δυο σου χέρια,
φέγγουν στο γιαλό
Είναι η μέρα ζάλη
κράτα με και πάλι
και πάμε στο χορό
Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Όταν είσαι μόνη
κι ο πόνος σου ματώνει
ό,τι πικρά κι αν νιώσεις
δε θα 'ναι όπως πριν...
Μέσα από βουβές σκιές
πάντα γελούν ζεστές ματιές
γέφυρες στήνουν στο κενό σου
και σου ξυπνούν τον εαυτό σου..
Δημοσίευση σχολίου